បទយកការណ៍ ៖ ប្រជាពលរដ្ឋ រស់នៅផ្ទះបណែ្តតទឹក សម្តែងមតិផ្សេងៗគ្នា ក្រោយអាជ្ញាធរ អោយរុះរើ

ភ្នំពេញ ៖ ថ្មីៗនេះរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបានចេញសេចក្តីជូនដំណឹងអំពីការបណ្តេញចេញសម្រាប់គ្រួសារដែលរស់នៅតាមផ្ទះតាមបណ្តោយដងទន្លេមេគង្គក្នុងសហគមន៍នេសាទតាមមាត់ទន្លេមួយចំនួនក្នុងរាជធានីភ្នំពេញដែលភាគច្រើននៃប្រជាជនទាំងនេះគឺជាជនជាតិវៀតណាមឬវៀតណាម / ខ្មែរបានរស់នៅទីនោះអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ។ ទន្ទឹមនឹងនេះដែរអ្នកនេសាទមួយចំនួនបានគំរាមនឹងបណ្តេញចេញពីផ្ទះនៅតាមមាត់ទន្លេសម្តែងការមិនពេញចិត្តនឹងសេចក្តីសំរេចរបស់រដ្ឋាភិបាលដោយបន្ថែមថា ពួកគេមិនមានប្រាក់ សាងសង់ផ្ទះថ្មី ហើយផ្លាស់ទៅតំបន់ ផ្សេងទៀត។

អ្នកភូមិ ឈ្មើ ភួង បានអោយដឹងថា ៖ “ខ្ញុំមិនប្រាកដថាខ្ញុំនឹងទៅទីណាទេពីព្រោះនៅពេលដែលខ្ញុំផ្លាស់ទៅមាត់សមុទ្រខ្ញុំត្រូវរកកន្លែងស្នាក់នៅ។ យ៉ាងណាមិញពួកគេបានបណ្តេញខ្ញុំចេញពីទឹកហើយខ្ញុំមិនបានរកកន្លែងរស់នៅក្នុងរយៈពេលមួយសប្តាហ៍ទេ។ ខ្ញុំត្រូវបានគេបង្ហូរ។ ប្រសិនបើយើងមិនដកវាទេពួកគេនឹងធ្វើដូច្នេះសម្រាប់យើងហើយប្រសិនបើពួកគេដឹកជញ្ជូននិងបំផ្លាញទ្រព្យសម្បត្តិរបស់យើងពួកគេនឹងមិនព្យាយាមផ្តល់សំណងដល់យើងទេ។ ខ្ញុំសុខសប្បាយជាមួយការផ្លាស់ទីលំនៅនៅលើឆ្នេរសមុទ្រប៉ុន្តែឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំបាននៅទីនេះជាយូរមកហើយ។ នៅពេលពួកគេទៅដល់ឆ្នេរសមុទ្រវានឹងពិបាកសម្រាប់ពួកគេ។ យើងនឹងអស់កំលាំងពីការខិតខំសាងសង់ផ្ទះថ្មី។ តើខ្ញុំនឹងរកប្រាក់នៅឯណាដើម្បីសង់ផ្ទះនៅពេលដែលខ្ញុំមិនមានប្រាក់គ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ចំណាយប្រចាំថ្ងៃនិងរកប្រាក់បានគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ចំណាយប្រចាំថ្ងៃ? តើខ្ញុំនឹងទទួលបានប្រាក់ឯណាដើម្បីទិញឈើនិងសម្ភារៈផ្សេងទៀតដែលចាំបាច់សម្រាប់សាងសង់ផ្ទះ?”

ស្រ្តីឈ្មោះ ផល្លា បានរៀបរាប់ថា ៖ “ខ្ញុំបានរស់នៅទីនេះតាំងពីខ្ញុំគ្មានផ្ទះ។ នៅពេលដែលខ្ញុំរស់នៅតាមឆ្នេរខ្សាច់ខ្ញុំបានប្រើប្លាស្ទិចពណ៌សសម្រាប់ដំបូលហើយខ្ញុំបាននៅទីនេះអស់រយៈពេលសាមសិបមួយឆ្នាំ។ ឥឡូវនេះពួកគេបានស្នើសុំឱ្យខ្ញុំចាកចេញ។ ពួកគេនឹងកាត់ខ្សែអក្សរហើយទុកឱ្យត្រីត្រីរបស់ខ្ញុំអណ្តែតឆ្ងាយប្រសិនបើខ្ញុំមិនចាកចេញ។ ពួកគេហាមឃាត់ប្រជាជនមិនឱ្យរស់នៅលើច្រាំងទន្លេព្រោះទីមួយគឺការបំពុលបរិស្ថានហើយទីពីរគឺវាជាទ្រព្យសម្បត្តិរបស់រដ្ឋទោះបីយើងបានរស់នៅទីនេះយូរហើយក៏ដោយក៏វាមិនមែនជារបស់យើងដែរ។ នេះគឺជាអ្វីដែលពួកគេបាននិយាយ។ ពួកគេបានបញ្ជាក់ម្តងហើយម្តងទៀតថាពួកគេត្រូវការទឹកស្អាតនិងអនាម័យនៅតាមដងទន្លេដូច្នេះនៅពេលភ្ញៀវទេសចរមកទស្សនាពួកគេអាចឃើញថាអ្វីៗមានសណ្តាប់ធ្នាប់ហើយ។

ចំណែក ឈ្មោះ ឈិន វុទ្ធី ជាអ្នកភូមិ ត្រូវជាប្តីរបស់ផល្លា បានអោយដឹងថា ៖ “នៅពេលពួកគេស្នើសុំខ្ញុំអោយចាកចេញខ្ញុំមានអារម្មណ៍តប់ប្រមល់ពីព្រោះរដ្ឋបានបណ្តេញខ្ញុំតាមរបៀបនេះពីព្រោះខ្ញុំជាអ្នករស់នៅតំបន់នេះជាង ៣០ ឆ្នាំហើយ។ នៅពេលពួកគេបណ្តេញខ្ញុំខ្ញុំមិនអាចបង់ប្រាក់សម្រាប់ការដកខ្ញុំចេញទេ។ ការលំបាកគឺហួសកំរិត។ ត្រូវការថវិកាដើម្បីសាងសង់ផ្ទះថ្មីនៅមាត់សមុទ្រ។ តើយើងនឹងរស់បានយ៉ាងដូចម្តេចប្រសិនបើយើងមិនសាងសង់? តាមគំនិតរបស់ខ្ញុំគឺស្ត្រេស។ មុខរបរឬមុខរបររបស់ខ្ញុំគឺសំណង់។ ប្រពន្ធខ្ញុំលក់បន្លែហើយម្តងម្កាលរកលុយបាន។ ពេលខ្លះនាងមិនហើយយើងត្រូវបានបណ្តេញចេញដោយរដ្ឋ។ នៅក្នុងគំនិតរបស់ខ្ញុំនេះគឺជាភាពតានតឹង។ វាលំបាកពេកយើងឈឺចាប់ខ្លាំងណាស់ប៉ុន្តែយើងមិនដឹងថាត្រូវធ្វើអ្វីទេយើងគ្រាន់តែរងទុក្ខប៉ុណ្ណោះ៕